All posts by : admin

Γράφει στο HR Professional ο Σπύρος Τρύφωνας, Manager, Συμβουλευτικές Υπηρεσίες Ανθρώπινου Δυναμικού, ΣΟΛ Crowe Συμβουλευτική

Η Στρατηγική Talent Management αναφέρεται στο μεσο-μακροπρόθεσμο σχεδιασμό για την καλύτερη δυνατή κάλυψη θέσεων εργασίας σε όλο το φάσμα ενός οργανισμού, τόσο από το υφιστάμενο προσωπικό όσο και από το μελλοντικά ενταγμένο.  Έργο πάντα δύσκολο στην υλοποίηση.

Η διαχείριση των Ταλέντων, παραδοσιακά συσχετίζεται με μια σειρά από «κλασματικές» και «κατ’ αποκοπή» δράσεις: Αναζήτηση, Εύρεση, Ενσωμάτωση, Ανταμοιβή Απόδοσης, Εκπαίδευση, Ανάπτυξη, προοπτική Ανέλιξης ή Διαδοχής. Έχει παρατηρηθεί ότι για την κάλυψη των παραπάνω, η σύνθεση των εξειδικευμένων δράσεων κάτω από ένα ευρύ φάσμα στρατηγικής οπτικής, υπόκειται σε περιορισμούς που ακούσια ή εκούσια αναπαράγονται στο εταιρικό περιβάλλον. 

Σε επίπεδο στρατηγικής προτεραιότητας, η «μονομερής» προσπάθεια της διεύθυνσης προσωπικού μιας επιχείρησης δεν εγγυάται από μόνη της την αποτελεσματικότητα των δράσεων της. Υπάρχουν παραδείγματα επιχειρήσεων όπου, τόσο η ηγεσία όσο και οι επικεφαλής άλλων διευθύνσεων εμφανίζουν «ασθενή» αντίληψη στην  υποστήριξη της διαχείρισης των δράσεων αναφορικά με το ταλαντούχο δυναμικό τους. 

Ενδεικτικά παραδείγματα παρατηρούνται όταν ένα στέλεχος δεν συμπεριλαμβάνεται στο πλάνο διαδοχής ενός άλλου τομέα εντός της επιχείρησης ή όταν δύο τμήματα αναζητούν εργαζόμενους με παρόμοια προφίλ, εφαρμόζοντας παράλληλα διαφορετικές διαδικασίες και παραλείποντας την δυναμική των εσωτερικών Ταλέντων.  Η έλλειψη ξεκάθαρης στρατηγικής μπορεί να παραλληλιστεί με την περίπτωση ομάδας έμπειρων μουσικών, όπου ορισμένα μέλη δεν διαθέτουν ανάλογης κλάσης μουσικά όργανα της ειδικότητας τους ή ακόμη και εάν τα διαθέτουν πλήρως, αδυνατούν να ευθυγραμμιστούν με τον διευθυντή ορχήστρας, με αποτέλεσμα να μην επιτυγχάνεται ο απώτερος στόχο της «άρτιας  και ευήκοης παράστασης».

Η πολυπλοκότητα της αγοράς, η διεύρυνση των επιχειρησιακών προτεραιοτήτων και οι συνεχώς μεταβαλλόμενες προσδοκίες ικανών ανθρώπων από όλο το δια-γενεακό φάσμα οδηγούν σε μια αναθεώρηση του τρόπου διαχείρισης στο ερώτημα «Πως επενδύω στους ανθρώπους μου στο μέλλον;».

Οι ηγεσίες καλούνται, ως game changers, να σχεδιάσουν και να εφαρμόσουν ένα μίγμα πρωτοβουλιών το οποίο στρατηγικά αφενός να καλύπτει επιτυχώς τις απαιτήσεις του παρόντος και αφετέρου να λαμβάνει υπόψη τις συνειδητές αναζητήσεις των Ταλέντων για:

• ταλαντούχους ηγέτες, που ασχολούνται με την ενορχήστρωση, τον εύρυθμο συντονισμό της ομάδας, εμπνέοντας και καθοδηγώντας με σαφή και δυναμικό σχεδιασμό κινήσεων       
• «εργασιακά οικοσυστήματα», όπου κάθε δράση δεν λειτουργεί αποσπασματικά ή κατά αποκοπή ως τμήμα μιας διαδικασίας «ad-hoc checklist» αλλά ως μέρος της ευρύτερης επιχειρηματικής στρατηγικής για ανάδειξη και αξιοποίηση των αρετών και των ικανοτήτων των ανθρώπων της
• ισότιμες ευκαιρίες για επιβράβευση και αναγνώριση της επαγγελματικής αριστείας
• εναρμονισμένεςδράσεις εάν όχι σε όλο, τουλάχιστον στο μεγαλύτερο εύρος εμβέλειας αυτών 

Η στρατηγική talent management μέσα από την πρόβλεψη αναγκών και την προ-δραστική εκπόνηση συνδυαστικών πλάνων,αναμφισβήτητα συνεισφέρει στην ενδυνάμωση των επιχειρήσεων και στην προετοιμασία τους για την επόμενη ημέρα. Το επιστέγασμα των λειτουργικών διεργασιών θα πρέπει να πορεύεται ως ένα ενιαίο σύνολο και να κρίνεται για την αποτελεσματικότητα του μέσα από το στρατηγικό ορίζοντα της επιχείρησης. 

Γράφει στο HR Professional ο Σπύρος Τρύφωνας, Manager, Συμβουλευτικές Υπηρεσίες Ανθρώπινου Δυναμικού, ΣΟΛ Crowe Συμβουλευτική

Το ερώτημα πως συνοδοιπορούν επιτυχώς οι διαφορετικές γενιές στον εργασιακό βίο, ήρθε για να μείνει. Η απάντηση του, θα απασχολεί εις το διηνεκές όλες τις ηγεσίες ενώ θα περιπλέκει όσες «επενδύουν» επιλεκτικά σε συγκεκριμένες ηλικιακές ομάδες.    

Η δια-γενεακή συνύπαρξη, εκτός από πλέον επίκαιρο θέμα συζήτησης, συχνά παρομοιάζεται με «γρίφο» από τις εταιρικές ηγεσίες, ειδικά όταν η επίλυση του συσχετίζεται με πολλαπλές λειτουργίες που χρήζουν στρατηγικής αναθεώρησης. Η προσέλκυση και επιλογή εργαζομένων διαφορετικών ηλικιών, η επιλογή διευρυμένων θεματικών αλλά και μεθόδων εκπαίδευσης που να κρατούν ενεργό το εκπαιδευτικό ενδιαφέρον κάθε γενιάς, ο σχεδιασμός στρατηγικής επικοινωνίας με στόχο την  εναρμόνιση με τα εταιρικά ζητούμενα και την εταιρική κουλτούρα είναι μερικές μόνο από τις περιοχές που καλούνται να αναπτυχθούν μέσα από ένα πρίσμα «διαγενεακού μπολιάσματος». Οι ηγεσίες  μαζί με τις διοικητικές ομάδες τους θα πρέπει να λάβουν υπόψη ότι, το μπόλιασμα προϋποθέτει σχεδιασμό και ανάπτυξη τεχνικών, ενώ πριν επιχειρήσουν οποιαδήποτε δράση επί του πεδίου, είναι απαραίτητο:

• να ζυγίσουν τη δυναμική και τον αντίκτυπο της παρούσας διαγενεακής σύνθεσης που διαθέτουν σε επίπεδο επιχειρησιακής παραγωγικότητας και ετοιμότητας,
• να αυτό-αξιολογήσουν σε ποιο βαθμό και τι είδους όφελος αντιλαμβάνονται τα διοικητικά στελέχη από την διάδραση μικτών ηλικιακών ομάδων εργασίας,
• να χαρτογραφήσουν τα εργαλεία που διαθέτουν ή να αναζητήσουν τελικά νέα τα οποία θα συνδράμουν στην διασφάλιση του σεβασμού της διαφορετικότητας για τον ευρύτερο στόχο της συμπερίληψης.

Πράγματι, η αρθρογραφία, τα forum γύρω από τα στεγανά και τις διαγενεακές διενέξεις στον εργασιακό χώρο, υπογραμμίζουν τα πολλαπλά οφέλη που προκύπτουν για ένα οργανισμό ο οποίος φροντίζει να έχει μια ισορροπημένη κατανομή και εκπροσώπηση διαφορετικών ηλικιών στους κόλπους του. Η αποδέσμευση από την τροχοπέδη των στερεοτύπων, εικασιών ως προς τι είναι ικανός/-ή κάθε εργαζόμενος/-η να προσφέρει με γνώμονα την ηλικία, η ενίσχυση του «ανήκειν», η διάχυση διαφορετικών αντιλήψεων και γνώσεων αποτελούν ένα μικρό μόνο σκέλος από το αντιλαμβανόμενο όφελος. Με ποιο τρόπο όμως οι ηγεσίες μπορούν να διαμορφώσουν γόνιμο έδαφος για ένα κοινό τόπο αντίληψης σχετικά με τα οφέλη της διαγενεακής συνεργασίας;

Ξεκινώντας για παράδειγμα με την ανάγκη διαμόρφωσης μιας διαγενεακής ομάδας έργου σε μια εταιρία. Για να έχει επιτυχία ένα εγχείρημα σαν αυτό, δεν αρκεί το όραμα ή μόνο η πρόθεση της ηγεσίας για την σύνθεση της. Όπως στις περιπτώσεις των think tank/δεξαμενών σκέψεων προϋποτίθεται η συντονισμένη πρόσκληση ετερόκλητων προσεγγίσεων σκέψης, έτσι και στην περίπτωση ενός εταιρικού έργου είναι δομικής σημασίας η εκπροσώπηση διαφορετικών ηλικιών ώστε να διασφαλιστεί ότι η γνώμη, η οπτική και η αποκωδικοποίηση για το εκάστοτε ζητούμενο εργασίας τίθενται υπόψη της ομάδας. Έτσι διαμορφώνεται το έδαφος για παραγωγικό διάλογο μέσα από τον οποίο η εμπειρία της γενιάς Χ να συναντά την σύγχρονη και πρακτική ματιά της γενιάς Z, οι προτάσεις που συζητιούνται, να διυλίζονται από τα εμπλεκόμενα κοινά και η προτεινόμενη λύση να καταλήγει να είναι αποτέλεσμα σκέψης και διεργασίας πολλών.

Όσο τα εταιρικά ζητούμενα, συμπαρασύρονται από την πολυπλοκότητα των σύγχρονων προβλημάτων, τόσο η μελέτη και ανάδειξη κάθε οπτικής για την επίλυση τους, οφείλει να αποτελεί κοινό στόχο και δέσμευση ομάδων εργασίας με ποικίλες προσλαμβάνουσες. Ωστόσο για κάθε πλάνο δράσης που αφορά στο ανθρώπινο δυναμικό, η αφετηρία για την διασφάλιση ηλικιακού πλουραλισμού είναι η διαμόρφωση και διάχυση μιας εταιρικής κουλτούρας ενσυναίσθησης.